Zoektocht naar mijn Oorsprong.

Gevoel en gedachte van Sekhem.

Welkom lieve lezer, mijn naam is Hans. Een streven in mijn leven is om zoveel mogelijk mijzelf te zijn, los van de mening en beïnvloeding van anderen. Ik deel met jullie graag een stukje van mijn reis, waarbij duidelijk zal worden hoe dit zo gegroeid is. 15 jaar geleden las ik voor het eerst over Wicca in het boek De kringloop van het leven van Joke en Ko Lancaster. Ik vond veel herkenning hierin en voelde mijzelf verbonden met het woord "Wicca".

Een maand na het afronden van dit boek ontmoette ik Mario van Doorn. Mario was bezig een coven te starten en vroeg hij of ik deel wilde uitmaken van deze groep. Het werd een groep worden met jonge mensen die hekserij ging ontdekken en beoefenen. Vol enthousiasme  treede ik tot deze coven genaamd Cobra toe. Het gaf mij op dat moment de nodige voldoening in mijn leven. Het toetreden tot Cobra was het begin van een magische reis. Na een jaar van verdieping en studie volgde mijn 1ste graads inwijding, waar Zij mij aanraakte. Hoezeer ik ook probeerde andere Godinnen te verkennen het was uiteindelijk Isis in haar oud Egyptische vorm die mij de daadwerkelijk inwijding gaf. Mijn hart verliefd op Haar zijn verbond zich met die van Haar. 

Vijf mooie jaren van ontdekking, gevoel, visioenen en ervaringen volgden. De wereld van hekserij ging open en ik ontdekte het Goddelijke vanuit Isis op mijn eigen manier. Ik leerde ervaringen te omschrijven en benoemen. Naarmate de verbinding met de Godin groeide en verdieping kreeg, des te meer ik mijzelf ging afvragen waar deze weg heen zou leiden. In de Coven leerde ik de liefde van mijn leven kennen. Ook mijn wederhelft is een toegewijd priesteres van Isis. Ondertussen mogen wij onszelf ouders noemen van 3 prachtige kinderen.

Naarmate ik ouder werd begon het pad te veranderen, ik ervaarde in mijn gevoel restrictie en beperking van vrijheid, niet vanuit de Godin maar binnen de hekserij. Het gevoel van belemmering was onder andere afkomstig door van het gebruik van "woorden"  en een honger naar verbreding. Hekserij betekent voor mij vrijheid, maar is toch een beladen woord. Ik begon mij af te vragen waarom ik mijzelf "heks" noemde? Het meest eerlijke antwoord wat ik hier op dit moment kan geven is:"Ik wilde ergens bij horen wat indruk maakt en tegelijkertijd mijn innerlijke  kunnen benoemen" .Tot op de dag van vandaag heb ik geen spijt en voel me ook heks maar het dekt de lading niet.

Ik ben opgegroeid met een christelijke visie maar koos op jonge leeftijd om mijn eigen waarheid te vinden. Binnen de hekserij ontdekte ik dogma's, regeltjes en stromingen. Net zoals met het christelijk geloof zijn er dus groepen die claimen als enige de ware (moderne) hekserij uit te dragen.  Er waren uitlatingen over "de enige originele traditie", of de "pure" vorm zoals bedacht door meneer X of mevrouw A. Waarom is het in de aard van de mens om verdeling te creëren of rangen in te bouwen? Mijn beleving van een groot gedeelte van de mensheid op dit moment is, dat het ego zich graag voedt met macht en aanzien en daardoor vele wegen onzuiver raken. Na 7 jaren actief te werken met covens besloten mijn vrouw en ik om een stapje terug te doen. Wij vonden het rituele werk in onze huiskamer te storend voor onze dochter en hebben in overleg met de covens besloten niet verder te gaan.

Er brak een tijd aan van opvoeding en een tweede en derde kind volgde. Hekserij qua praktiserende beoefening zakte naar de achtergrond. De verbinding met Isis groeide en veranderde naar een sterke innerlijke beleving wat ik samen met mijn vrouw  beleefde. Ik leerde in deze periode een vrouw kennen waarmee ik mij zeer verbonden voelde. Beide geboren op Samain (31 oktober) versterkte onze band. Zij beleeft een intens contact direct met de wereld van het geestenrijk en goden. Zij communiceerde al sinds haar 6de levensjaar met boven en wist mij te overtuigen van haar zuiverheid. Deze vrouw leerde mij mijzelf en de andere wereld te ontdekken. 8 jaar lang leer ik nu van haar. Het is een pad van gelijkwaardigheid, delen van gevoel en ervaringen evenals het leren luisteren naar mijzelf. Ik leerde dat dit pad een benaming had om het te kunnen vertalen naar iets wat een "ander" zou kunnen begrijpen. Het bewandelen zoals zij het noemde is het pad van chaos, maar daarmee krijgt het net zo'n beladen naam voor heksen als de naam heks voor het Christendom. Ik ga niet proberen om chaos uit te leggen, die tijd is voorbij. Het enige wat ik kan zeggen is dat chaos het element is waar mijn inziens alles uit voort is gekomen. Met een beetje onderzoek zul je ontdekken dat in diverse religies het leven is geboren uit chaos. 

Voor mij was hier de les dat ik mijzelf continue probeerde te verantwoorden naar een gemeenschap van gelijkgestemden. Ik had de vurige wens om verkregen inzichten te delen. Ik bemerkte bij de luisteraar echter een directe afkeer bij het woord "chaos" en vooral een veroordelende blik of mening. Het was wederom dit gedrag in mensen wat mij deed beseffen dat er weinig ruimte is voor het denken "outside their own box". Nu is de vraag; waarom laten wij ons zijn begrenzen door het te bestempelen met een naam? Waarschijnlijk om dezelfde reden dat wij leren, praten, lezen en schrijven. We willen communiceren en elkaar kunnen begrijpen. Dit is natuurlijk heel goed zolang wij onszelf er niet door laten begrenzen en afwegingen blijven maken of het nog steeds het pad is wat bij je gevoel ligt.

De laatste jaren ben ik erg bezig geweest met het vinden van mijn pad, althans dat dacht ik. Eerlijk gezegd ben ik voornamelijk bezig geweest met het zoeken naar een "naampje" wat past bij mijn zijn. Het antwoord wat ik voor mijzelf heb ontdekt is: "Er is geen naam voor, behalve dat ik mijzelf ben!" Ik ben Hans, echtgenoot, vader, geliefde, broer, zoon, heks, chaosmagier, hogepriester, reiki master..... maar ik ben meer dan de losse delen en de som van het geheel... Ik ben net als jij uniek en een belever van het universum, vanuit mijn eigen visie en gevoel. Ik ben van mening om de Godin en je leraren te eren en ik dank ieder van hen tot op de dag van vandaag voor hun lessen.

Namasté